سردیس آناهیتا کد SCD-057

اَردَویسور آناهیتا در زبان اوستایی نام یکی از الهگان ایرانی و آریایی و یک پیکر کیهانی هند و ایرانی است که ایزدبانوی آبها پنداشته و ستوده می‌شود و از اینرو با نمادهایی چون باروری، شفا و خرد نیز همراه است. در سه هزارهٔ اخیر ایزد موکل آب و باران، جایگاهی ویژه داشته‌ است و آناهیتا در ایران باستان، یکی از بزرگترین و محبوب‌ ترین الهه‌ های آریایی و مزدیسنا بوده است.

در باور ایرانیان باستان الههٔ آب، فرشته نگهبان چشمه‌ ها و باران و نماد باروری، عشق و دوستی بوده است؛ و در باور ایرانیان زن و زایش و آبادانی و قدرت در کنار هم معنا یافته‌ اند. بسیاری از ویژگیهای این ایزدبانو با ایشتار نزدیکی دارد که مورد پرستش اقوام سامی، از جمله بابلیان بود. هر دوی این ایزدان به سیارهٔ ناهید (زهره) مربوط هستند.

به احتمال زیاد «اردویسور آناهیتا» نیز چون میترا از ایزدانی بود که پیش از پیدایش زرتشت، توسط مردم ایران و نواحی اطراف – ولو به نامهای دیگر – مورد ستایش قرار می‌گرفت. آناهیتا ظاهراً با جنگاوری نیز مربوط بوده‌ است و باور بر این بود که پهلوانانی را که به پیشگاه او قربانی کنند، در جنگ با دشمن یاری می دهد.