مجسمه خواجه نصیرالدین طوسی کد SCD-026

خواجه نصیرالدین طوسی، شاعر،همه‌چیزدان،فیلسوف، متکلم،فقیه، ستاره‌شناس، اندیشمند، ریاضیدان، منجم، پزشک و معمار ایرانی سده هفتم است. کنیه‌اش «ابوجعفر» و به القابی چون «نصیرالدین»، «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت دارد.

خواجه نصیرالدین طوسی یکی از سرشناس‌ترین و متنفذترین شخصیت های تاریخ جریان های فکری اسلامی است. علوم دینی و عقلی را زیر نظر پدرش و منطق و حکمت طبیعی را نزد دایی اش آموخت. تحصیلاتش را در نیشابور به اتمام رساند و در آنجا به عنوان دانشمندی برجسته آوازه یافت.

وی در زمان حمله مغول به ایران در پیش ناصرالدین، محتشم قهستان، به کارهای علمی خویش مشغول شد. در همین زمان اخلاق ناصری را نوشت. پس از مدتی به نزد اسماعیلیان در دژ الموت نقل مکان کرد اما پس از یورش هلاکوی مغول و پایان یافتن فرمانروایی اسماعیلیان (۶۳۵ هجری شمسی)، هلاکو، نصیرالدین را مشاور و وزیر خود ساخت تا جایی که هلاکو را به تازش به بغداد و سرنگونی عباسیان یاری نمود. خواجه نصیر الدین طوسی در ۱۸ ذی الحجه ۶۷۲ هجری قمری وفات یافت و در کاظمین دفن گردید.