سردیس بایزید بسطامی کد SCD-103

بایزید بسطامی ملقب به سلطان العارفین بزرگترین عارف قرن سوم هجری، از اهالی ایران و از بزرگان اهل تصوف بود. تاریخ تولد او به درستی مشخص نیست و مرگ او را سال ۲۶۱ یا ۲۳۴ هجری دانسته اند.

از زندگی سلطان العارفین اطلاعات خیلی دقیقی در دست نیست. فصیح احمد خوافی او را زاده سال ۱۳۱ هجری و جد او سروشان را والی ولایت قومس (کومش) دانسته است. بنا بر برخی روایات، جد بایزید بسطامی زرتشتی بود و پدرش یکی از بزرگان بسطام بود. محل ولادت او محله موبدان بسطام بود. در کتاب “النور من کلمات” ابی طیفور داستان اسلام آوردن “سروشان”، جد بایزید آورده شده است.

استاد او در تصوف مشخص نیست. عشق عرفانی در عرفان بایزید بسطامی جایگاه ویژه ای دارد. همچنین او را پایه گذار سکر و فنا در تصوف می دانند. گفته مشهور وی، “سبحانی ما اعظم شانی” اشاره به همین مفهوم دارد.

بنا بر برخی روایات، بایزید بسطامی از اصحاب امام جعفر صادق (ع) بود. بعضی نظرات وی را معاصر امام محمد باقر (ع) و [شاگرد] امام جعفر صادق (ع) می‌دانند، این در حالی است که وفات بایزید بسطامی در قرن سوم (سال ۲۶۱ هجری) است، حال آن که فوت امام صادق (ع) در سال ۱۴۸ هجری بوده و تفاوت وفات ایشان ۱۱۳ سال می شود و کسی عمر بایزید را بیش از هشتاد سال ذکر نکرده است.

بایزید بسطامی در سال ۲۶۱ درگذشت و او را در خانقاه (بسطام) وی دفن کردند. مقبره او فاقد هرگونه تزئین و داری یک پنجره مسقف آهنی است. روی قبر یک سنگ مرمر قرار دارد که کلماتی از مناجات مشهور علی بن ابیطالب (ع) بر آن حک شده است.