تندیس کاوه آهنگر کد SCD-023

کاوه آهنگر، شخصیتی اسطوره ای در شاهنامهٔ فردوسی است. او قیامی مردمی علیه فرمانروایی به نام ضحاک را پی می‌ریزد. نشان جنبش او درفش کاویانی، پیشبند چرمی‌ اش است که بر سر نیزه‌ ای می‌ آویزد. کاوه نماد انسانهای زحمت کش و ستم دیده‌ ای است که از قشرهای متوسط و پایین جامعه سر بر آورده اند و زندگی شان پایمال ستم دستگاه حاکمان شده‌ است.

بر اساس منابع باستانی، کاوه آهنگر از منطقه فریدن اصفهان بود. برخی منابع، دهستان مشهد کاوه فریدن را که امروزه در حدود جغرافیایی استان اصفهان است را به عنوان زادگاه کاوه آهنگر می‌ شمارند. به روایت فردوسی از کاوه دو پسر باز می‌ماند: یکی قارن و دیگری قباد. قارن سپهسالار منوچهر و نوذر بود و از پهلوانان بزرگ شمرده می‌ شد. برخی از ایرانشناسان به این دلیل که نام کاوه در متن های اوستا و پهلوی نیامده است، آن را به صورت شخصیت یافتهٔ صفت کی می‌دانند که بعدها لقب فرمانروایان سلسلهٔ کیانی می‌شود.