تندیس مولانا کد SCD-025

مولوی زاده ‎۶ ربیع‌الاول ۶۰۴ هجری قمری (۱۵ مهر ۵۸۶ هجری شمسی) در بلخ یا وخش و درگذشته ۵ جمادی الثانی ۶۷۲ هجری قمری (۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) در قونیه است.

حضرت مولانا از مشهورترین شاعران ایرانی پارسی گوی است. نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می شده است. در قرن های بعد (ظاهراً از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته است و در برخی از اشعارش، تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته اند. زبان مادری وی پارسی بوده است.

با آنکه آثار مولانا برای عموم جهانیان است ولی پارسی زبانان بهرهٔ خود را از او بیشتر می دانند، چرا که حدود شصت تا هفتاد هزار بیت او فارسی است و خطبه ها و نامه ها و تقریرات (تعالیم او به شاگردانش که آن را ثبت کردند و به فارسی غیرادبی و روزانه است) او نیز به فارسی است و تنها حدود هزار بیت عربی و کمتر از پنجاه بیت به زبانهای یونانی/ترکی (اغلب به طور ملمع در شعر فارسی) شعر دارد.