تندیس فردوسی کد SCD-076

فردوسی، شاعر حماسه‌ سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران، است. برخی او را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گو دانسته‌اند که از شهرت جهانی برخوردار است. وی را حکیم سخن و حکیم طوس گویند. شاهنامه پرآوازه‌ترین سرودهٔ این شاعر و یکی از بزرگترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی است.

فردوسی شاهنامه را در ۳۸۴ ه‍.ق، سه سال پیش از بر تخت‌ نشستن محمود، به‌ پایان برد و در ۲۵ اسفند ۴۰۰ ه‍.ق برابر با ۸ مارس ۱۰۱۰ م، در هفتاد و یک سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند. سروده‌های دیگری نیز به او منتسب شده‌ اند که بیشترشان بی‌ پایه هستند. نامورترین آنها مثنوی‌ به نام یوسف و زلیخا است. سرودهٔ دیگری که متعلق به این شاعر دانسته شده، هجونامه‌ ای در نکوهش سلطان محمود غزنوی است.