تندیس سعدی شیرازی کد SCD-078

سعدی شیرازی (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) شاعر و نویسنده پارسی گوی ایرانی است. نام کامل او ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف و تخلص او سعدی است. اهل ادب به او لقب استاد سخن، پادشاه سخن، شیخ اجل و حتی به طور مطلق، استاد داده اند.

او در نظامیه بغداد، که مهمترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می آمد، تحصیل و پس از آن به عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. وی سپس به زادگاه خود، شیراز برگشت و تا پایان عمر در آنجا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شده است که به سعدیه معروف است.

او تأثیر انکارناپذیری بر زبان فارسی گذاشته است؛ به طوری که شباهت قابل توجهی بین فارسی امروزی و زبان او وجود دارد. آثار او مدتها در مدرسه ها و مکتب خانه ها به‌عنوان منبع آموزش زبان و ادبیات فارسی تدریس می شده و بسیاری از ضرب المثل های رایج در زبان فارسی از آثار وی اقتباس شده است.