تندیس استاد شهریار کد SCD-017

سید محمدحسین بهجت تبریزی، زاده ۱۲۸۵ و درگذشته ۱۳۶۷، متخلص به شهریار، شاعر ایرانی اهل تبریز بود که به زبان‌های ترکی، آذربایجانی و فارسی شعر سروده است. استاد شهریار در تبریز به دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبره الشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. ۲۷ شهریور را «روز شعر و ادب فارسی» نام گذاری کرده اند. وجه تسمیه این نام گذاری سالروز درگذشت استاد شهریار است.

مهم‌ترین اثر استاد شهریار منظومه حیدر بابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به شمار می رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی های روستا یاد کرده است. این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است. استاد شهریار در سرودن انواع گونه های شعر فارسی؛ مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی؛ نیز تبحر داشته است. اما بیشتر از دیگر گونه ها در غزل شهره بود و از جمله غزل های معروف او می‌توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد.

استاد شهریار نسبت به علی بن ابی طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته است. استاد شهریار از جمله سرایندگانی است که شعر را محلی نیک برای بیان این تفکرات تأمل گونه و نصیحت آموز دانسته و بسیاری از مواعظ اخلاقی، تربیتی را در قالب های گوناگون شعری (به ویژه در قطعات، رباعیات و دوبیتی ها) بیان می‌کند. مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.